BIOPORI: BANYU ELEMEN VITAL KANGGO URIP

BANYU , ELEMEN VITAL KANGGO URIP

(Narto Guan : 2010)

Wis tau krungu tembung gurun? Wis tau weruh gambare, filme utawa malah tau ngrasakake dhewe liwat gurun? Segara wedhi kang jembar tanpa ana wit-witan, tanpa ana padunungan. Ing kana ora ana sawijining barang kang luwih diajeni kajaba : banyu.

Yen kita nonton film ngenani panguripan ing gurun, kita lagi sadhar yen banyu sing ing kene dianggep murah banget, jebul ing kana dadi barang kang larang banget. Geneya larang? Awit banyu minangka barang kang dibutuhake sadhengah makhluk urip. Sakabehing tetuwuhan, sato kewan lan manungsa bisa tetep urip karana ana banyu. Tetuwuhan butuh banyu kanggo njupuk nutrisi saka jroning lemah, dene kewan lan manungsa butuh banyu utamane kanggo ngombe.

Tetuwuhan kang bisa urip ing gurun mesthi wis ngalami proses adaptasi ewon taun. Kaktus contone, wis ngganti godhonge dadi nglinthing kaya eri supaya penguapane ora boros. Tengahe wit isi spons sing bisa nyimpen banyu kanthi jumlah kang akeh, kang diserot nalika udan nelesi gurun sing suwene ora luwih saka seminggu sajrone setaun. Semono uga tanduran semak. Kodanan sepisan winih-winihe terus thukul, seminggu wis ngembang banjur seminggu maneh wis akeh sing mati kanthi ninggal wiji kanggo generasi teruse.

Semono uga kewan-kewan sing bisa urip ing gurun mung sing wis adaptasi ewon taun. Unta umpamane, yen ngombe sepisan wae bisa entek sakgenthong gedhe, disimpen ing wetenge kanggo sangu ing dalan-dalan sing durung mesthi ana oasene. Dene kewan-kewan cilik goleke pangan akeh-akehe ing wayah bengi kareben ora mati ngelak merga kepanasen.

Banyu pancen minangka elemen kang vital kanggo kelangsungan uripe makhluk. Miturut panalitene para ahli, manungsa bisa urip tanpa mangan nganti suwene patangpuluh dina. Nanging manungsa bisa urip suwene mung seminggu yen kekurangan banyu. Dene sing paling nyepetake mati yen manungsa ora nyerot oksigen suwene sakjam. Senajan minangka penyebab sing paling cepet, oksigen ana ing endi-endi ing salumahing bumi. Gratis pisan, mula ora tau ( diwaca : perlu) dadi masalah.

Banjur apa gunane kita nguwatirake banyu, sing ana ing kene turah-turah? Kanggo antisipasi. Sebab ing dhaerah liya sing mbiyene sugih sumber banyu bening, sethithik mbaka sethithik dadi dhaerah banjir ing mangsa rendheng lan kasatan ing mangsa ketiga. Kutha-kutha gedhe wiwit kangelan golek sumber sing laik konsumsi. Banyu kali saya dhuwur tingkat pencemarane dene banyu lemah saya jero sumbere.

Satemene jumlah banyu ing bumi iki tetep. Dening Gusti Allah wis diputer saka lumahing segara nganti tekan pucuking gunung. Supaya bisa warata dum-dumane kanggo makhluke sing manggon ing gunung nganti tekan pesisir. Siklus banyu iki yen diwiwiti saka segara gambarane mangkene : banyu kena panas banjur nguap mumbul menyang atmosfir, digawa angin nganti tekan angkasa lan pucuking gunung. Yen wis jenuh, uap mau bakal ngempel dadi tetes banyu, embun, es utawa salju banjur ceblok dadi udan. Banyu udan banjur mili menyang papan kang luwih endhek, sebagean ngresep liwat pori-porine lemah nganti tekan lapisan sing padhet sing ora bisa ditembus maneh ( ya iki sing dadi sumber utawa cadhangan banyu ). Sebagean maneh ana sing mandheg ana ing cluwekan dadi blumbang utawa tlaga.

Banyu ngresep menyang lemah kuwi butuh wektu. Saya alon lakune/ iline, saya akeh banyu kang ngresep. Apa maneh yen mandheg, saya akeh maneh banyu kang bisa disimpen ing jerone lemah minangka sumber utawa tandhon.Miturut para pakar lingkungan , mung wit-witan gedhe kang bisa ngurangi santere iline banyu udan. Mula para pakar mau padha nganjurake supaya wit-witan gedhe ing alas aja ditebangi.

Kang dumadi saiki malah kosok baline. Banyu udan miline cepet banget malah kepara dadi banjir. Otomatis ngresepe menyang lemah saya sethithik. Apamaneh yen lemahe ditutupi aspal, plester, jobin, paving , cor-coran lan gedhung-gedhung. Ateges saya sethithik maneh jumlah banyu kang bisa ngresep menyang lemah.

Bareng ngalami kedadeyan kang kaya mangkene , pakar-pakar lingkungan banjur ngulir budi supaya banyu bisa saya akeh ngresep menyang lemah kanthi ada –ada gawe biopori ing pekarangan sakiwa tengene omah. Bolongan cilik iki tujuane kanggo ‘njebak’ banyu ben ngresep menyang njero lemah. Tujuan akhire supaya tandhon banyu bisa luwih akeh saengga kebutuhan banyu ngombe sing higienis bisa kacukupan.

Resepan uga bisa digawe luwih gedhe ing sandhinge tanduran gedhe utawa ing cedhak sumur kira-kira 7 nganti 10 meter jarake kareben resepane bisa disaring lemah. Apa kaya mangkene iki ora patut kita conto?